Bundan 13,7 milyar yıl kadar önce tüm uzay, zaman, enerji ve madde, muazzam bir ateş topu şeklinde Büyük Patlama (Big Bang) denen patlama ile var oldu. Büyük Patlama (Big Bang) ‘dan bu yana evren genişlemeyi sürdürdü, soğuyan kalıntılardan (Samanyolu dahil) gökadalar meydana geldi. Tarih. 1916′da Albert Einstein kütleçekim teorisini (genel görelilik) en büyük kütleçekime sahip kütleye uyarladı; evren. Teorisi evrenin hareket halinde olması gerektiğini söylese de onun durağan olduğuna inanan Einstein, kendi denklemlerindeki mesajı kaçırdı. Aleksandr Friedman (1922) – Georges Lemaitre (1927) gerçeği ayrı ayrı buldular. Evren “durağan” değildi, (Büyük Patlama’dan) “evriliyordu”. Belçikalı Katolik rahip Lemaitre, Büyük Patlama’dan doğan evren ile İncil’deki Yaratılış’ın “Işık olsun” öyküsü arasında paralellik gördü. Edwin Hubble 1929′da evrenin genişlediğini keşfetti. En yakındakiler hariç tüm gökadalar bizden uzaklaşıyordu. Ne kadar uzak, o kadar hızlı. Gökadalar birbirinden uzaklaşıyorsa geçmişte daha yakınlardı. 13,7 milyar yıl önce bir aradaydılar. İşte bu Büyük Patlama (Big Bang)’ydı. Evren küçükken daha sıcaktı (tıpkı bisiklet pompasıyla sıkıştırılan havanın ısınması gibi). Bu yüzden, Büyük Patlama çok “sıcak”tı. Hoyle, Bondi ve Gold önerisi: “Durağan durum teorisi” (1948). Evren genişler ama boşluklarda yeni madde doğduğundan, evren hep aynıdır. Bir radyo programında “Büyük Patlama” terimini ilk kez kullanan (1949), ilginçtir ki -Büyük Patlama teorisine inanmayan- Fred Hoyle oldu. 1960′larda radyo teleskoplarla uzak evrendeki kuasarlar görüldü. Bugünkü evrende yoktular. “Evrilen evren”, Büyük Patlama’yı destekliyordu. 1965, Arno Penzias – Robert Wilson, Büyük Patlama’nın “artık parıltısı” ”kozmik arka plan ışınımını” buldu.