Radyoaktivite ışıkla belli olan bir şey değildir. Şayet öyle olsaydı bütün dünya karanlık olduğunda parlardı,hem de üzerindeki bütün hayvan ve bitkilerle birlikte. Kayalar, toprak ve yaşayan dokular, radyoaktif madde parçaları barındırır. Radyoaktivite,radyasyonla aynı şey değildir. Radyasyon, enerjinin boşlukta yolculuk etmesine yarayan bir araçtır- radyo dalgaları, ışık, sıcaklık ve x ışınları.Bunlar etrafa ışık hızında ve dalga halinde saçılan(ya da ışıyan) fotonlardan meydana gelir. Hepsi aynı maddeden meydana geldiği ve ışık hızında hareket ettiği halde, dalgaların tepe ve çukur noktaları arasındaki mesafe farklıdır. Bu farklar elektromanyetik spektrum skalası ile ölçülür. Bir uçta radyo dalgaları gibi düşük frekanslı dalgalar(uzun dalga boyu);diğer uçta da x ışını gibi yüksek frekanslı dalgalar (kısa dalga boyu)bulunur. Ortada ise dar bantlı elektromanyetik enerji olan bildiğimiz ışık vardır. Uzun süre, fazla miktarına maruz kaldığımızda bütün radyasyonlar zararlıdır. Kızıl ötesinden, mor ötesine kadar bütün dalga boylarının karışımı olan güneş ışığı, güneş yanığına neden olur. Spektrumun yüksek frekanslı ucunda enerji o kadar fazladır ki, elektronları yörüngelerinin dışına itebilir ve nötr olan bir atomu pozitif yüklü hale getirebilir. Pozitif yüklü atoma iyon denir.(“gitme”nin Yunancası). Bir iyon, zincirleme reaksiyon başlatarak diğer atomları da etkileyebilir. Bu moleküllerimizde değişiklik yaratarak korkunç sonuçlar doğurabilir; güneş yanığı, kanserli tümörler ya da DNA’mızda mutasyon gibi. Bunu yapabilen maddelere radyoaktif denir. Bu terimi1898 yılında Polanyalı bir bilimci olan Marie Curie(1867-1934) bulunmuştur. Kelimeyi o keşfetmiş olsa da, Fransız fizikçi Henri Becguerel (1852-1908) bu süreci iki yıl önce, uranyum üzerinde giden Marie, uranyumdan milyon kere daha rayoaktif olan başka bir şey keşfetti: “Radyum” adını verdiği yeni bir kimyasal madde. Becguerel, Marie ve kocası Pierre 1903 yılında keşifleri sayesinde Nobel Ödülünü paylaştılar ve çok geçmeden radyum tuzlarının “canlandırıcı” etkileri; körlükten depresyona ve romatizmaya kadar birçok hastalığın şifası olarak alkışlandı. Radyum sodaya, diş macununa, cilt kremlerine ve çikolataya katılmaya başlandı, etrafta bir “radyum kokteyli” çılgınlığı oluştu. Boyaya radyum katmak onu ışıltılı hale getiriyordu, bu yeni efekt saatlerde de kullanılıyordu. Radyoaktivitenin “yeşil ışıltı”sının kökeni işte budur. Parlayan radyum değil, onu tepkimeye girdiği boyadaki bakır ve çinkodur. Bu fenomene “ışımışıldanım” adı verilir. Radyum ışıltısı bir kere insanların aklına takılmıştı. 1930′ların başında radyoaktiviteye maruz kalmanın gerçek sonuçları ortaya çıktığında, ışıltı saçma ve radyoaktivite bir daha ayrılmaksızın birbirlerine bağlandı. Fabrikalarda çalışan yüzlerce “radyum kızı” , karanlıkta parlayan radyumlu boyaları saatlere sürüyordu, sonunda acılı ve şekil bozucu yüz kanserinden öldü.1934. yılında Marie Curie, yıllar boyunca elinden düşürmediği sihirli madde yüzünden yakalandığı anemiden dolayı hayatını kaybetti.