BBC´nin, Broadcasting the Barricades / Barikatlardan Yayın´ıydı (1926). İngiliz bir Katolik rahibin işiydi ve 1938´de Orson Welles´e, H.G. Wells´in Dünyalar Savaşı´nı radyoya uyarlama konusunda ilham kaynağı olmuştu. 16 Ocak 1926´da Peder Ronald Knox günlük yayınını yarıda kesip dikkat çekici ses efektleriyle bir son dakika haberi okumaya başladı. Londra´da devrim patlak verdi, diye anons etti. Savoy Oteli yanmış, National Gallery müzesi yağmalanmıştı. Havan topu ateşi Big Ben´i yıkmıştı ve öfkeli göstericiler zengin banker Sir Theophilus Booch´u canlı canlı yakıyordu. Kalabalık, Trafik Bakanı Bay Wurtherspoon´u kılık değiştirerek kaçmaya çalışırken yakaladı ve Vauxhall´daki bir sokak lambasının direğine astı.” Uydurma olduğunun anlaşılması gerekirdi. Öncelikle Knox´un alaycı kişiliği zaten biliniyordu. Bir keresinde Tennyson´ın Memoriam adlı eserinin Kraliçe Victoria tarafından yazıldığını iddia eden akademik bir makale yayınlamıştı. Ayrıca programın hiciv olduğu anonsunu kaçıran dinleyiciler, ayaklanmanın başındaki kişinin Tiyatro Kuyruklarını Ortadan Kaldırmadan Sorumlu Devlet Başkanı Bay Popplebury olduğunu duyduklarında bunun bir şaka olduğunu tahmin etmeliydiler. Bütün bunlar Rus Devrimi´nden sadece sekiz sene sonra oluyordu. Birçok üst ve orta sınıf insan, komünistlerin İngiltere´yi ele geçirdiğine inanmış ve bu yayını ciddiye almıştı. Kadınlar baygınlık geçirirken bir sürü insan detayları öğrenmek için polis karakollarını arıyordu. Şans bu ya, ertesi gün kar yağışı nedeniyle gazeteler kırsal alanlara ulaştırılamadı, böylece medeniyetin gerçekten sona erdiği izlenimi doğrulanmış oldu. BBC, “neden oldukları rahatsızlık yüzünden en içten özür dileklerini” sundu. Basın (ticari nedenlerle radyoya karşı derin bir düşmanlık beslediği için) yaratılan rahatsızlığın derinliğini abartma konusunda hiç vakit kaybetmeden şöyle başlıklar attı. Radyoda Devrim Hurafesi: Köy ve kasabalarda terör ile takdir mesajlarını (2307) karşılaştırdı. Şovun bir başarı olduğunu açıklayarak böyle şovların daha çok olmasını istediğini söyledi. Knox daha sonra programında sebzelerin acı çekerken çıkardığı sesleri duymamızı sağlayan bir aletin keşfinden bahsetmek zorunda kalmıştı. Ronald Knox (1888-1957) Oxford´da yılının en üst seviye klasikçilerinden biriydi. Babası ve her iki büyük babası da Anglikan Piskoposu olmasına rağmen G.K. Chesterton´dan etkilenip Katolikliğe geçti ve saygın bir teolog oldu. Knox da tıpkı Chesterton gibi üretken ve başarılı bir polisiye gerilim yazarıydı. 1928 yılında “Dedektif Romancıları için 10 Emir”i yayınladı. İçinde şöyle şeyler yazıyordu: “Tüm doğaüstü ve olağandışı acenteler işin gereği bertaraf edilir”; “birden fazla gizli oda ya da geçide izin yoktur”; dedektifin kendisi suçu işlememelidir”; ve en ilginci “hikayede Çinli olmamalıdır.” New York Times, Konx´un Broadcasting Barricades adlı yayınını şu sözlerle manşetlere taşıdı: “Böylesi bir şey bu ülkede olamaz.” 20 yıl sonra Orson Welles onları yalancı çıkartacaktı