Bir süpernova kolayca 10 milyar Güneş parlaklığına erişebildiğinden, yakınımızdaki bir süpernova patlaması eper ürkütücü bir görüntü olurdu. Dünya’ya 30 ışık yılı mesafede bir süpernova ışık patlaması olursa o, dolunayın en az 100 katı parlaklıkta, kör edici bir yıldız olurdu. Gündüz de görünür olmakla kalmaz, ilerleyen aylarda geceyi bastırarak, gece hayvanlarının avlanmasını zorlaştırırdı. Işığın bize gelmesi sadece 30 yıl sürse de, ardından ölümcül bir atomaltı parçacıkları seli bastırırdı ve bu 300 yıl devam ederdi. Atmosfere çarpan parçacıklar, Dünya’daki yaşamı Güneş’in ölümcül morötesi ışığına karşı koruyan ozon tabakasını yıpratırlardı. Dünya üstünde yaşam imkansızlaşırdı. Sadece denizlerdeki, mağaralardaki ve yeraltındaki canlılar hayatta kalırdı. Genelde yıldızlar arası toz perdesi ardına saklandıklarından, Samanyolu’nda ne sıklıkta süpernova patlaması olduğunu bilmek zordur. Ama… … bizimki gibi gökadalarda yaklaşık her 50 yılda 1 süpernova görürüz. Samanyolu’nun 10 milyar yıllık tarihinde bu 200 milyon süpernova eder. Dünya oluşumundan bu yana 30 ışık yılı mesafede bir-iki süpernova patlaması olmuş olmalı. Kolaylıkla kitlesel yok oluş yaratmış olabilir. Neyse ki son 400 yılda bilinen en yakın süpernova -SN1987A- 170.000 ışık yılı uzakta, Samanyolu’nun uydu gökadasındaydı. Kötü haber: Betelgeuse -Avcı takımyıldızının belirgin yıldızı- süpernovaya dönüşmenin kıyısında. İyi haber: Bir milyon yıl kadar sonra! Neyse ki Betelgeuse 650 ışık yılı kadar uzakta. Patlarsa 30 ışık yılı uzaklıktaki süpernovadan yaklaşık 500 kat sönük gözükür. Ama karadelik doğuran olağanüstü enerjik süpernovayla, yani “gama ışını patlaması ile” karşılaştırıldığında sıradan süpernova önemsiz kalır. Gama ışını patlamasının enerjisi, deniz feneri ışığı gibi tek bir yöne yöneliktir. Yüksek enerjili gama ışınlarının “ölümcül ışınıdır” bu. 10.000 ışık yılı ötedeki GI patlaması bile atmosfer atomlarını parçalayıp (iyonlaştırma) ozon tabakasını bozarak yaşamı tehdit edebilir.