Akıl almaz bir gerçek: Tüm insanlığı tek bir küp şekerin içine sığdırabilirsiniz. Neden mi? Maddenin için inanılmaz derecede boştur da ondan. Merkezinde Güneş gibi “çekirdeği”, etrafında gezegen gibi atomu mini bir Güneş Sistemi olarak düşünüyor olabilirsiniz. Oysa atomu mini Güneş Sistemi olarak resmeden, onun ne derece boş olduğunu gözden kaçırır. Atomun ™,9999999999′u boş alandır. Dünya’nın tüm insanlarının içindeki tüm atomların boş alanını sıkıştırabilsek, insanlık gerçekten de tek bir küp şekere sığardı. Sadece çılgın bir teori değil bu. Uzayda gerçekten de atomlarının tüm boşlukları sıkıştırılmış cisimler vardır. Nötron yıldızları. Nötron yıldızı süpernova ile patlamış büyük kütleli yıldızdan (içe çöken çekirdek) kalan kısımdır. Bir dağ hacmine sıkıştırılmış Güneş gibi. Bir nötron yıldızına gidip kaşıkla küp şeker boyutunda bir hacim alabilseniz, ağırlığı gerçekten de tüm insanlığın ağırlığı kadar olurdu. Bir yıldız büzüşerek nötron yıldızı olduğunda, kollarını kapatan buz patencisi gibi hızlanır ve haykırırcasına “Ben burdayım!” der. 1967′de, 24 yaşındaki öğrenci Jocelyn Bell, Cambridge’de radyo teleskop kullanıyordu. CP1919 cisminden düzenli atımlı radyo dalgaları aldı. Bell kısa sürede böyle birkaç kaynak daha buldu. İlk başta uzaylıların sinyal gönderdiği sanıldı ve bunlara LGM (Küçük Yeşil Adamlar) dendi. Tommy Gold – Franco Pacini 1968′de Bell’in nötron yıldızlarını bulduğunu anladılar. Dönen yıldız, deniz feneri gibi radyo dalgası yayıyordu. Bunlara “atımlı nötron yıldızı” yani pulsar (atarca) dendi. Nötron yıldızının yüzeyinde kütleçekim Dünya’nın 100 milyar katıdır. Şimdiye dek pulsarlar için üç Nobel Ödülü verildi. Hiçbiri Jocelyn Bell Burnell’e gitmedi. Genelde büyük bir haksızlık olarak görülür.